تعیین وسعت و شدت پدیدۀ زوال بلوط در جنگل‌های شهرستان ملکشاهی با استفاده از تصاویر لندست

جنگل‌های زاگرس، با گستردگی در ۱۱ استان، ۴۰‌ درصد جنگل­های ایران را تشکیل می‌دهند. حفاظت آب و خاک از کارکردهای مهم این جنگل‌هاست. در طی سال­های گذشته گزارشاتی از زوال درختان این ناحیه رویشی، مخصوصاً در استان ایلام، رسیده است. زنجیره عوامل این پدیده زیست محیطی، با بحران­هایی چون خشکسالی آغاز می­شود و در انتها به مواردی چون  قارچ ذغالی بلوط و سوسک­های چوب خوار ختم می­گردد. شناسایی موقعیت مکانی مناطق بحرانی اولویت نخست در مقابله با زوال بلوط و یا سیاست‌گذاری در جهت درمان این عارضه می‌باشد. در این پژوهش، از تصاویر ماهواره­ای لندست در دوره زمانی سال­های 1379 تا 1394 از شهرستان ملک‌شاهی واقع در استان ایلام، استفاده شد. در این مقاله، بر مبنای شیب تغییرات زمانی شاخص­های گیاهی و رطوبتی، در طی 16 سال، جنگل‌های بلوط به سه کلاس طبقه‌بندی شدند؛ که عبارتند از: جنگل سالم، خشکیدگی خفیف و خشکیدگی شدید. بر طبق نتایج روش فوق، حدود 16% از سطح مناطق جنگلی در وضعیت سالمی به سر می­برند. در طرف مقابل 58% از خشکیدگی خفیف و 26% نیز از خشکیدگی شدید رنج می‌برند. در انتها دقت نتایج حاصل توسط داده‌های بازدید میدانی، تعیین شده است. روش مورد استفاده در این تحقیق، قابلیت تفکیک پوشش زوال یافته را، با دقت 83 % داراست. همچنین دقت تفکیک سطوح خشکیدگی با شدت‌های مختلف حدود 54 درصد ارزیابی شده است.